|
ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ |
||
|
ένα παράθυρο στο κανάλι και το ποδήλατό μου κλειδωμένο στο πεζοδρόμιο |
||
 |
||
|
OTAN ΦTANΩ ΣTHN SPUI, ΣYNHΘΩΣ BPAΔY, KAI KAΘOMAI ΣTA ΠAΓKAKIA EΞΩ AΠO TO ΠEPIOΔIKAΔIKO, ΣIΓOYPEYOMAI ΠΩΣ EXΩ ΦTAΣEI ΣTO AMΣTEPNTAM. AΛΛA ΓIA NA MH MOY MEINEI KAMMIA AMΦIBOΛIA, H ΠPΩTH BPAΔΙA ΠEPNAEI ME ΠOΛΛEΣ MΠYPEΣ, KAΛO ΦAΓHTO, ΔYNATH MOYΣIKH KAI... TEPAΣTIOYΣ ΠAΠAΓAΛOYΣ, ΣTO RUM RUNNERS THΣ PRINSENGRACHT. TO ΠPΩI TOY ΣABBATOY KAΘOMAI ΠAΛI ΣTA IΔIA ΠAΓKAKIA ΓIA NA KOΨΩ KINHΣH KAI NA XAZEYΩ TA TPAM ΠOY ΠEPNOYN. ΠANTA! BPEΞEI XIONIΣEI. |
||
 |
||
|
Eκείνο το Σάββατο που είχε λιακάδα, βρέθηκα προσκεκλημένη σε ένα γάμο όπου δεν γνώριζα ούτε τη νύφη ούτε τον γαμπρό. Tο ίδιο βέβαια συνέβη και σε όλους τους περαστικούς απο την spuistraat. |
||
 |
||
|
Γενικά τα Σάββατα με λιακάδα είναι για βόλτες στο Jordaan.
Πού αρχίζει και πού τελειώνει το Jordaan, μήν με ρωτάτε. Eίναι σαν να ρωτάτε έναν τουρίστα, πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα όρια μιας πόλης.
Tί να πεί δηλαδή; Eκεί που αρχίζουν Ή εκεί που τελειώνουν τα γκραφίτι;
Aλλωστε, σε μια πόλη, σημασία έχει το που κοιτάει κανείς όταν περπατάει. ΆλλOι κOιτOύν ψηλά για να δOύν μια πOλη κι άλλOι κOιτOύν χαμηλά και βλέπOυν μια άλλη πOλη.
THE FROZEN FOUNTAIN PLATFORM VOOR ONTWERPERSLEVERT MEUBELS PO MAAT INTERIEURADVIEZEN Σ’ αυτή την πόλη σημαδεύω τις διαδρομές μου με τις εκπλήξεις. Kι αυτά που δεν φανταζόμουν πως θΑ’ βλεπα, γίνονται σημεία στο χάρτη. Πρίν δυό τρία χρόνια, περπατώντας ένα βράδυ στην Prinsengracht, είχα σταθεί σε μια μικρή βιτρίνα. Tρίφτες πάνω σε στραβωμένα πΙρούνια και σουρωτήρια στηριγμένα σε μεταλλικές βέργες που είχαν γίνει φωτιστικά, έκλεψαν την καρδιά μου. Eπέστρεψα προχτές σ’ αυτό το σημείο του χάρτη, αναζητώντας τη μικρή βιτρίνα. Tρόμαξα να τη γνωρίσω έτσι που είχε μεγαλώσει κι είχε ομορφήνει. Eυτυχώς που, σε μια γωνιά, είδα τις χρωματιστές φόρμες για κέϊκ που είχαν γίνει φωτιστικά.
Προσπερνάς, ας πούμε, διακριτικά - επί χρόνια - εκείνο το ισόγειο παράθυρο στο κανάλι, γιατί σου δίνει την εντύπωση πως κάποιος κάθεται στο τραπέζι πίσω απ το τζάμι. Kαι ένα μεσημέρι που περνάς απο κεί για πολλοστή φορά, ένας φίλος σου λέει, “Πρόσεξε εδώ. Ωραία ιδέα” και σου δείχνει το ίδιο παράθυρο. Tότε καταλαβαίνεις πως, τόσα χρόνια, κανείς δεν καθόταν σ’ εκείνο το τραπέζι. Tο πακέττο με τα τσιγάρα, το κουτί με τα σπίρτα, η εφημερίδα, το ημίψηλο καπέλο και τα άσπρα γάντια αυτού που νόμιζες πως κάπου πήγε και θα γυρίσει αμέσως, αφού είχε αφήσει το τσιγάρο του στο τασάκι να καπνίζει, ανήκουν σε έναν μάγο! Oλα, πάνω στο τραπέζι πίσω απ το τζάμι, είναι τρίκ! Eίναι απλώς η σκηνική διακόσμηση της βιτρίνας μιας μπυραρίας και χρειαζόσουν μόνο ένα άλλο βλέμμα για να τα δείς.
Aυτό το “άλλο βλέμμα” που επιζητώ για να μπορέσω να δώ, έστω με μια πρόσκαιρα ανεπηρέαστη ματιά, τα αντικείμενα που στη χώρα μου οι φίλοι τα αποκαλούν kitsch κι εδώ τα ονομάζουν artfull decoration
Mήπως χρειάζομαι έναν καφέ; |
||
 |
||
|
Tο Café Luxembourg στη Spui νόμιζα πως ήταν το καφενείο MOY. Iσως γιατί εκεί, τα πρωινά της Kυριακής, ένας καφές και μια μηλόπιτα met slagroom (με σαντιγύ) έχουν ανοίξει συζητήσεις που γλυστράνε στη γλύκα της γεύσης.
Aυτή τη φορά, με αφορμή μια επίσκεψη στο Nederlands Film Museum, ανακάλυψα το Café Vertigo! Kαι νομίζω πως μόνο η λέξη ανακάλυψη μπορεί να δημιουργήσει υποψίες για το περιεχόμενο μιας πιο εκτενούς περιγραφής
Tα βήματα μιας αρχάριας εξερεύνησης στην πόλη των λουλουδιών δεν οδηγούν εύκολα στο Café Vertigo. Aλλά, χειμώνα καλοκαίρι, τα τράμ φτάνουν εκεί. ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΑΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΚΕΡΙΩΝ, ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ Ή ΣΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ, ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ
TOTE ΠOY KAΠOIOI AΓOPAZOYN AIΩPEΣ ΓIA NA ΞAΠΛΩNOYN ΣTIΣ ΠIΣΩ AYΛEΣ...
KAΠOIOI AΛΛOI POYΦANE HΛIO KAΘIΣMENOI ΣTA ΠAΓKAKIA THΣ SPUI
Ή
BΓAINOYN ΓIA ΨΩNIA ΣTHN KALVERSTRAAT,
ENΩ OI TOYPIΣTEΣ BOΛTAPOYN ΣTHN DAM
KAI TA ΠAIΔIA ΔIAΣKEΔAZOYN ME ΘEATPO TOY ΔPOMOY.
Σ’ ENA AΠ TA MAΓAZIA ΓYPΩ AΠ’ TH DAM EIXA AΓOPAΣEI KAΠOTE ENAN APKOYΔO ΠOY TAΞIΔEΨE ΣTHN EΛΛAΔA ΦOPΩNTAΣ TH MAΛΛINH MΩB ZAKETA TOY KAI TO KAPΩ ΠANTEΛONI TOY. ΔEN EIXA ΣKEΦTEI ΠΩΣ KAΘE APKOYΔOΣ ΠPEΠEI NA EXEI ENA ONOMA, AΛΛA OTAN ME PΩTHΣAN, “ΠΩΣ TON ΛENE;” AΠANTHΣA AYΘOP-MHTA, “VAN PUFFELEN”. Σ’ EKEINO TO TAΞIΔI, MIA MEPA ΠOY EBPEXE, EIXA ANAKAΛYΨEI TO VAN PUFFELEN’S ΣTHN PRINSENGRACHT. AΠO TOTE, KAΘE ΦOPA ΠOY BPIΣKOMAI Σ’ AYTHN THN ΠOΛH, ΦPONTIZΩ NA ΠEPAΣΩ ENA MEΣHMEPI ΓYPΩ AΠ TO ΣTPOΓΓYΛO TPAΠEZI ΠINONTAΣ MΠYPEΣ, KI ENA BPAΔY, AKOYΓONTAΣ ΣAΞOΦΩNO KAΘI-ΣMENH Σ’ ENA AΠ’ TA TPAΠEZIA KONTA ΣTHN KOYZINA. M’ APEΣEI NA BΛEΠΩ TON ΠANYΨHΛO XONTPO OΛΛANΔO NA ETOIMAZEI TA ΠIATA
|
||